กล้าไหมรักนี้

"You don't marry someone you can live with, but you marry someone you can't live without"

มีหลายครั้งไหมที่ถามตัวเองว่าคนรักที่อยู่ตรงหน้าเรานั้น จะมาร่วมทาง แต่งงานกัน และครองรักกันจนลมหายใจสุดท้าย

บางช่วงบางตอนของนิยายเรื่องนี้

“พักดื่มน้ำก่อนสิหนู” ลุงสุกวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ แล้วนั่งลงข้างๆภรรยา

“เอ...หน้าหนูนี่...มันคุ้นๆนา หนูเคยมาพักที่นี่ไหม” ลุงสุกจ้องหน้าเจน

“หนูเคยมาพักที่นี่หรือค่ะ หนูจำไม่ได้เลยค่ะ” เจนทวนคำถาม ตกใจมากที่ลางสังหรณ์ของเธออาจจะเป็นจริงก็ได้

“จำได้สิ หนูมาค้างกับแฟนคืนวันที่น้ำท่วมใหญ่ยังไงละ” น้ำเสียงลุงสุกมั่นใจมาก

“เออใช่...แกนี่จำแม่นจริงๆ ตาสุก” ป้าสร้อยเขย่าแขนเจนเหมือนคุ้นเคยกัน

“เอ่อ...ใช่คนในรูปนี้รึป่าวค่ะ” เจนตกตะลึงกับคำตอบ รีบเปิดรูปภาพข่าวในมือถือให้คุณลุงคุณป้าดู

“ใช่...ไอ้หนุ่มนี่ละ...ผัว...เอ้ย...แฟนหนู” ลุงสุกชี้ไปที่หน้าชาร์ลส์ในรูป

“รูปนี้เคยลงข่าวดังมาก ออกทีวีทุกช่องเลยนะ น้ำพัดหนูปลิวไปไกล โชคดีที่ช่วยกันไว้ทัน” ป้าสร้อยช่วยเสริม

เจนจิราแทบจะ shock ตายทั้งยืน กับทุกคำที่พรั่งพรูจากปากของคุณลุงคุณป้า เรื่องราวมันดูใหญ่โตกว่าที่เธอคิดไว้มากนัก

“คุณลุงคุณป้าแน่ใจนะคะ ว่าจำไม่ผิดคน” เจนถามย้ำเพื่อความแน่ใจ กลืนน้ำลายลงอย่างยากเย็น

“ใช่แน่ๆ จะให้พาไปดูห้องที่หนูมาพักคืนนั้นก็ได้นะ ว่าแต่...สมองเสื่อมรึไง ถึงจำแฟนตัวเองไม่ได้” ลุงสุกถามซื่อๆด้วยภาษาบ้านๆ ขมวดคิ้วสงสัย มือชี้ไปยังห้องพักริมสุดชั้นสอง

“เอ่อ...คือ... หนูป่วยหนักช่วงนั้น เลยจำไม่ค่อยจะได้” เจนตอบกระอึกกระอัก

“มันก็เป็นไปได้นะ...ตาสุก วันนั้นหนูก็แพ้ท้องจนเป็นลม 2-3 รอบ แล้ววันนี้แฟนไม่มาด้วยเรอะ ลูกกี่ขวบแล้วละ”  ป้าสร้อยแตะไหล่เจนถามด้วยความเป็นห่วง

“คือ...เรา...เลิกกันไป...ตั้งแต่หนูป่วยแล้วค่ะ” เจนเริ่มด้นสด มั่วไปเรื่อย

“อ้าว...แล้วกัน  ผู้ชายสมัยนี้ ไม่เป็นไรลูก ไม่ตายก็หาใหม่” ป้าสร้อยลูบหลังปลอบใจ

ลุงสุกตะโกนเรียกป่องผู้เป็นลูกชายให้พาเจนจิราขึ้นไปดูห้องที่เธอเคยพักข้างบน

เจนเดินตามป่องเข้าไปในห้องพักเล็กๆ มีพัดลม เตียงเดี่ยว และห้องน้ำในตัว

“พี่จะพักห้องนี้เหรอ มันอาจจะคับแคบไปนิดนะครับ” ป่องยื่นกุญแจให้เจน

“ค่ะ...น้องจำพี่ได้ไหม” เจนเสี่ยงถามข้อมูลจากป่องอีกคน เผื่อว่าคุณลุงคุณป้าจะจำผิดคน

“จำได้สิครับ วันนั้นผมเอาข้าวมาส่งให้ที่ห้อง พี่กับแฟนยังนั่งจู๋จี๋...เมียจ๊ะ เมียจ๋า...กันอยู่บนเตียง จนผมยังแอบอิจฉาอยู่เลย” ป่องยืนยันหนักแน่น มือชี้ไปที่เตียงนอนเล็กๆนั้น

“ขอบคุณนะ” เจนรับกุญแจจากป่อง แล้วรีบปิดประตูห้อง เธออยากจะร้องกรี๊ด แต่ทำไม่ได้ ได้แต่เอามืออุดปากตัวเองไว้

 เจนจิราเข่าอ่อน ทรุดนั่งลงบนเตียงเล็กๆนั้น กวาดตามองไปรอบๆห้อง เสียงของคุณลุง คุณป้า และป่องก้องอยู่ในโสตประสาท

“หนูเคยมาค้างกับแฟนคืนวันที่น้ำท่วมใหญ่”

“น้ำพัดหนูปลิวไปไกล โชคดีที่ช่วยกันไว้ทัน”

“พี่กับแฟนยังนั่งจู๋จี๋...เมียจ๊ะ เมียจ๋า...กันอยู่บนเตียง”

“ไอ้หนุ่มนี่ละ...ผัว...เอ้ย...แฟนหนู”  

“วันนั้นหนูก็แพ้ท้องจนเป็นลม 2-3 รอบ ลูกกี่ขวบแล้วละ”

เตียงเล็กขนาดนี้...เธอกับเขา...นอนกันสองคน...แล้วมันจะเหลือเหรอ...

โอ๊ย...ตาย ตาย...อดีตของเจนจิรานี้เป็น...สาวไวไฟ...เห็นเงียบๆมี...กิ๊ก...ด้วยเหรอนี่

แต่เดี๋ยวนะ...ถ้าถึงขนาดว่า...เราเป็นลม...แพ้ท้อง...แสดงว่าเราเคย...กิ๊กกั๊ก...กันมากี่รอบและนานเท่าไหร่...กันแน่

เจนจิราหน้าแดง ตัวแดงยิ่งกว่าลูกตำลึง มุดหน้าลงไปใต้ผ้าห่ม มือตบฟูกดัง...ปั๊บปั๊บปั๊บ ด้วยความละอายใจ

ถ้าเช่นนั้น...หมอลักษณ์ก็ทายถูกสินะว่า...ราศีพฤษภ...มีโอกาส...ถ่านไฟเก่าคุกรุ่น...

ถึงว่าตอนเราซ้อมเต้น...มโนภาพเริ่มผุดซ้อนขึ้นมาวนเวียน

เธอลูบไล้ที่หน้าอกแน่นๆ ด้านซ้าย เขากุมมือเธอขึ้นมา...จุมพิตเบาๆ 

Every inch of your skin is a Holy Grail I've got to find

เขาส่งยิ้ม ยักคิ้วและขยิบตาข้างเดียวให้เธอ shot นี้ทำให้...ใจดวงน้อยของเธอร้อนรุ่มจนหลอมละลาย

Only you can set my heart on fire, on fire

เธอหน้าแดงตัวแดง ร้อนผ่าวไปทั้งร่าง

แต่เดี๋ยวนะ...เจนจิรา...สติ สติ สติ...

ทำไม...แม่ ลุงตุ้ย อ๋อย ก้อย แก้ว และเพื่อนทุกคน จึงยืนยันว่า...ต่อ...เป็นเพียงผู้ชายคนเดียวในชีวิตของเธอมาตลอด

ทำไม...จึง search internet หาภาพข่าว Flooded with love ในไทยไม่เจอ ทั้งๆ ที่เคยเป็นข่าวดัง พบปรากฏเพียงในหนังสือ The Best News Photos of the Year 2018 ของต่างประเทศเท่านั้น

ทำไม...พี่ชาร์ลส์...ถึงปฏิเสธทุกเรื่องราวในอดีต แสร้งทำเป็นไม่รู้จักกัน และปิดบังภาพข่าวนี้...ทั้งๆ ที่เขาและเธอ...เคยจิ๊จ๊ะ... กันมาก่อน

และที่สำคัญที่สุด...

ทำไม...พี่ชาร์ลส์...อดีตกิ๊กหน้าใส...ใยถึงปฏิเสธ...สาวสวยอดีตดาวคณะคนนี้...ได้หนอ

ทำไม...พี่ชาร์ลส์...ถึงทิ้งกันได้ลงคอ...ทั้งๆ ที่...เธอมีอาการแพ้ท้อง...เรื่องนี้มันจริงไหม

คำถามนับสิบนี้...เจนจิราจะค้นหาคำตอบให้ได้...ในไม่ช้า...เธอมั่นใจเช่นนั้น